Gündem bir kaç haftadır maalesef sürekli aynı konuyla çalkalanıp duruyor. Önceden de böyle şeyler var mıydı, yoksa gelişen teknoloji sayesinde daha mı çok duyar olduk bilemiyorum.
Konu maalesef çocuk istismarı.. Birini daha hazmedemeden bir başkasını duyar olduk. Duyuyoruz ve sosyal medyada paylaşım yapıyoruz, ekranlarımızı karartıyoruz, belki bir kaç arkadaş ortamında konuşup, ne hale geldi insanlık diye söyleniyoruz ama sonra… Sonrası yok işte öyle geçip gidiyor. Peki bir şey yapamaz mıyız? Lütfen siz de her yerde yazıldığı gibi asalım keselim şöyle olsun gibi cümleler söylemeyin. Sizce çözüm bu mu ,tüm sapıkların sonu böyle mi gelecek?
Gelmeyeceğini ,kötülerin öldürmekle bitmeyeceğini hepimiz biliyoruz, peki ya çözüm?
Hani bütün hafta her yerde aynı yazıyı gördük; “Çocuk susar, sen susma! ”
Avazımız çıktığı kadar bağıralım, sorunun sebebine inmedikten sonra ne kadar bağırsak da sesimiz bir sinek vızıltısı gibi çıkar.
Aslında kimsenin söylemediği ama hepimizin gözüne gözüne giren bir gerçek var ki o da şu; tüm bu istismarcılar da bir zamanlar çocuktu, onların da anneleri, babaları ve öğretmenleri oldu. İnsan yaratılış itibariyle iyilik üzerinedir. Peki bu çocuklara ne oldu da hepsi böylesine hayvandan daha aşağılık bir mahluk oldu, hadi soralım kendimize.
Ben anlatayım biraz;
21.yy da hala çocuklarını özellikle erkek çocuklarını cinsel organından sevmeyi adet edinmiş insanlar var.
Erkek çocuklarının cinsel organıyla çocuklarının akıllarından daha çok gururlanan aileler var.
“Ben çocuğumu çok seviyorum, aman ne olacak canım” deyip dudağından öpen var.
Mahremiyet eğitimi dedikten sonra ,çocuğunun yanında kimin eli kimin cebinde belli olmayan dizileri ,filmleri gayet sıradan bir şekilde izleyenler var. Mahremiyet sadece çocuğa “sakın sakın ” diye tembihlemekle mi oluyor ki,
çocuklar en çok görerek öğrenirken.
Bir çocuğu severken “Büyüyünce çook canlar yakacak bu ” diye sevmek ne ya? Allah aşkına!
“Çocuk o, ne olacak” deyip denize olduğu gibi çırılçıplak sokanlar var. Çocuğun alt değiştirme işlemini “o yabancı değil , bu yabancı” değil diye ulu orta değiştirenler var.
Eeeee?
EE si işte bazı şeyleri biz mi normalleştiriyoruz acaba? Acaba biz de mi toplum olarak bir sıkıntı oluşmaya başladı? Peki biz önce kendimizden başlamak suretiyle çevremizi de bu konuda uyararak daha bilinçli bir toplum oluşturamaz mıyız sahiden?
Aslında her şey bize bağlı. Çünkü kadın değiştiğinde toplum değişir.
Ve son bir şey daha; çocuk susar mı gerçekten sizce de? Bence susmaz, altını ıslatır o çocuk, tırnaklarını yer ,ne bileyim arkadaşlarına vurur, hırçınlık yapar.. Çocuk susmaz yani hiç bir çocuk böyle bir şey karşısında susmaz ama duygularını, hislerini başka yollarla anlatır.
Ayşenur Çamaltı
Mat. OGTR.
