HİKAYE SAATİ BAŞLIYOR!

Merhabalar! Bugün hikaye saatinde “MUTSUZ GÜNEŞ” hikayemizi okuyarak çocuğunuzun hayal dünyasına farklı bir kapı açabilirsiniz.  Biz hayal ettik sizinle paylaşıyoruz. Siz de hayal ettiklerinizi bizimle paylaşabilirsiniz.

MUTSUZ GÜNEŞ

Güzel bir ilkbahar sabahıydı..Ağaçlar, yemyeşil yapraklar, mis kokulu çiçekler her yeri kaplamıştı. Böyle bir günde kim mutlu olmaz ki?

Aslında mutlu olmayan biri vardı. Gökyüzünde asılı duran güneşin yüzü gülmüyordu. Canı çok sıkkındı.bir arkadaşı, dostu olsaydı, güneş böyle sıkılır mıydı hiç?

Derken ,yeryüzünde ona bakmaya çalışan bir çocuk gördü. Dev ışıkları çocuğun gözlerini kısmasına sebep olsa da çocuk elleri ile yüzüne gölge yaparak güneşe bakmaktan vazgeçmiyordu.

Çocuk ileriye doğru bir iki adım attı. Bulutlara doğru yüksek sesle; “Bana merdiven olmak isteyen var mı? “diye bağırdı.

Güneş tüm bu olanları şaşkınlıkla izliyordu, bu nasıl olabilirdi?

Bu sesi duyan Pamuk Bulut ona ellerini uzattı ve yumuşacık sesiyle şöyle seslendi: Gel bakalım minik arkadaşım. Çocuk Pamuk Bulut’a hoooooop diye zıpladı.

Yüksele yüksele güneşin yanına geldiler.  Çocuk ve Güneş artık karşı karşıyaydılar. Çocuk burada güneşe bakabiliyordu, garip bir şekilde artık gözleri kamaşmıyordu.

Sevecen bir tavırla sordu çocuk 

-Neden üzgünsün Güneş dostum!

Güneş çocuğun güzel yüzüne bakarak cevap verdi.
-Hiç arkadaşım yok çünkü. Kendimi çok yalnız hissediyorum, dedi.

Çocuk Güneş’in üzüntülü sözlerine karşılık şöyle söyledi:

-Dünyadaki tüm çocukların senin arkadaşın olduğunu bilmiyor musun?  Sen doğunca parka çıkarız, en güzel oyunlarımızı senin etrafı aydınlatman sayesinde oynarız, dondurmamızı senin sıcağını hissedince keyifle yeriz ama bulutların arkasına saklandığında sana küsüyorum. Cıvıl cıvıl sesimizi duyduğunda saklandığın yerden çıkıver olur mu? Çünkü biz seni çook seviyoruz, hem biliyor musun sen olmadığında her yer çok karanlık oluyor, önümüzü bile göremiyoruz ve öyle yaşamak çok zor..

Güneş  hem çok şaşırmış hem de çok sevinmişti bu sözlere ve işte şimdi çok mutlu olmuştu. Kocaman gülümsedi. Öyle bir gülümsedi ki dünyada aydınlanmamış yer kalmadı. Elini çocuğun omzuna koydu ve ; “Sizi hiç bırakmayacağım.Hepiniz, dünyadaki her bir çocuk benim arkadaşım . ” dedi.

O sırada gözlerini araladı Güneş. Işığına baktı, şaşkındı. “Meğer hepsi bir rüyaymış.” dedi hayretler içinde. “Oysa gerçek gibiydi her şey..”

Bu bir rüya da olsa Güneş sonsuza dek ışığı ile aydınlattı dünyayı; “Bu benim yeryüzündeki tüm iyi yürekli arkadaşlarım için en güzel hediyem.” diye düşündü.

Güneş de Güneş’in rüyası da çok güzeldi. Güneş iyi ki vardı!

HİKAYE YAZARI : ESRA USLU

GÜNEŞ MAKAS ETKİNLİĞİ İÇİN LÜTFEN TIKLAYIN :)

Bambaşka hikayelerle Hayal Ükelerinde buluşmak dileği ile sevgi ile kalın… :)